Il num sgrafit u sgraffito deriva dal verb talian sgraffiare o graffiare, rumantsch sgrattar. I sa tracta d’ina tecnica da decoraziun per elavurar surfatschas d’ina paraid. Suenter dar si ina emprima stresa vegnan puspè sgrattadas davent tschertas parts uschè ch’ins vesa la stresa sutvart. Il cuntrast da las dus colurs da questas duas stresas creescha in purtret. La tecnica vegniva duvrada spezialmain in Italia ed in Boemia en il 16avel tschientaner. Questa tecnica vegn dentant applitgada er anc oz. Il sgrafit tutga tar las tecnicas stuc. Sper quest diever dal pled vegnan er numnadas sgraffito diversas tecnicas da sgrattar tar autras proceduras da colurar (p. ex. tar aquarels).

Sgrafit vegl a Guarda GR

Derasaziun modifitgar

Per blers decennis aveva la tecnica dal sgrafit giugà ina gronda rolla en Italia. En il 16avel tschientaner è ella vegnida purtada da mastergnants da la renaschientscha en Germania ed en Austria. Ils mastergnants da quels pajais han emprendì la tecnica cun grond inschign. La tecnica è er vegnida duvrada en Turinga, Saxonia, Vierlanden, Austria ed en Transilvania. Ella è dentant surtut stada derasada en Baviera, p. ex. en l’avantcurt dal chastè «Neuburg an der Donau». En il chantun Grischun, spezialmain en Engiadina ed en las vals dal sid, è il sgrafit in element fitg frequent sin edifizis istorics dentant er sin edifizis moderns. La tecnica vala sco part da la cultura da bajegiar dal Grischun.

Litteratura modifitgar

  • Julia Ricker: Gekratzte Idylle. Fassaden-Sgraffiti der 1950er- und 1960er-Jahre, in: Monumente 1.2017

Colliaziuns modifitgar

  Commons: Sgraffito – Collecziun da maletgs, videos e datotecas d'audio