Woodstock – u cun num entir Woodstock Music & Art Fair – 3 Days of Peace & Music – è stà in festival da musica al liber ch’ha gì lieu dals 15 fin ils 17 d’avust 1969 en vischinanza da Bethel en il stadi federativ american New York. Il festival vala sco culminaziun dal moviment da hippis en ils Stadis Unids; a medem temp marchescha el il punct final da quel, damai ch’il moviment era uss arrivà en il mainstream.

Impressiuns dal festival

Davant radund 400 000 aspectaturs èn sa preschentadas 32 bands da las direcziuns stilisticas folk, rock, psychedelic rock, blues e country, tranter els stars sco Jimi Hendrix, Janis Joplin e The Who. Il dumber d’aspectaturs è stà pli che duas giadas uschè grond sco quai ch’ins aveva quintà; ultra da quai èn blers giuvenils stads bloccads en las lungas colonnas da traffic ch’eran sa furmadas. Sin l’areal da l’occurrenza regivan pervi da la trid’aura e problems organisatorics per part relaziuns catastrofalas. Malgrà las cundiziuns disfavuraivlas è il festival da Woodstock vegnì enconuschent per si’atmosfera paschaivla. Numerus musicists, collavuraturs e visitaders han passentà la fin d’emna sut l’influenza da drogas sco LSD, mescalin, hasch e mariuana.

Cumbain ch’ils organisaturs, managers e blers musicists han tuttavia persequità cun il festival da musica interess commerzials, represchenta Woodstock fin oz il mitus mistifitgant d’in’‹autra› America, paschaivla e creativ-artistica. Quella è sa posiziunada en cuntrast tar ils Stadis Unids che sa chattavan amez la Guerra dal Vietnam e ch’era schoccada d’assassinats politics (John F. Kennedy, Malcolm X, Martin Luther King e Robert F. Kennedy) e steva sut l’influenza dals conflicts da la societad ch’il moviment dals sessantotgers aveva tematisà.

Il film ‹Woodstock› ch’è vegnì filmà durant il festival e che dueva vegnir onurà cun in Oscar, vala sco in dals films documentars cun il pli grond success insumma. Quel dueva gidar a moda decisiva a transportar il mitus da Woodstock en tut il mund.

Istorgia modifitgar

Preistorgia modifitgar

 
Inserat che renviescha anc a Wallkill sco lieu d’occurrenza

Cuntrari a quai ch’ins auda savens, è il festival da Woodstock stà tras a tras in’occurrenza commerziala. Ils giuvens managers da rock, promoturs da festivals e producents da musica Michael Lang ed Artie Kornfeld èn stads ils iniziants ed organisaturs, ed ensemen cun ils investiders da chapital da ristga Joel Rosenman e John P. Roberts las forzas decisivas ch’han mess ad ir il festival davos las culissas.[1]

Oriundamain vuleva il duo Lang/Kornfeld, ch’avevan da quel temp 24 resp. 26 onns, sulettamain manar tras in concert per render enconuschent il studio da tun ch’els vulevan eriger ensemen a Woodstock, il lieu da domicil da Michael Lang. En la regiun da Woodstock eran ids a star da quel temp numerus artists populars da la scena da folk e rock, uschia che Lang e Kornfeld han vulì far fatschenta cun furnir a quels l’infrastructura da registraziun al lieu. En la citad pitschna situada radund 160 kilometers al nord da New York City era Bob Dylan sa retratg suenter ses accident cun la moto; ad el eran suandads stars da lez temp sco Janis Joplin, Jimi Hendrix, Blood Sweat & Tears e The Band.[2][3][4]

Per finanziar il studio da tun èn ils dus hippis Lang e Kornfeld sa scuntrads cun ils dus umens da finanzas da medema vegliadetgna Joel Rosenman e John P. Roberts. Avant avevan Rosenman e Roberts, che derivavan omadus da la classa sociala superiura a New York, fatg in inserat en il ‹Wall Street Journal›, en il qual els eran ids en tschertga da pussaivladads d’investiziun sco «young men with unlimited capital».[3]

Tras intermediaziun da l’advocat Miles Lourie èn ils quatter sa scuntrads l’emprima giada ils 6 da favrer 1969 en l’appartament communabel da Rosenman e Roberts a la 85avla via en l’ost dal Central Park a New York per discutar la finanziaziun dal studio da registraziun da Woodstock. Tenor ils plans da Lang e Kornfeld dueva vegnir dà a chaschun da l’avertura dal studio in concert per porscher als represchentants da las medias ch’ins vuleva envidar insatge attractiv da rapportar. Roberts e Rosenman na vulevan però betg pli finanziar in ulteriur studio da tun, damai ch’els sezs avevan gist investì en il cumplex da studios da registraziun Media Sound ch’era vegnì endrizzà en in’anteriura baselgia a la 57avla via.

Enstagl han els proponì a Lang e Kornfeld d’extender il concert sin in festival da musica e d’art da dus dis. Il gudogn che resultia da quel possian Lang e Kornfeld alura duvrar per finanziar il studio da tun. Sco budget eran l’emprim previs 250 000 dollars – per cuvrir ils custs d’onurari per ils musicists, per l’organisaziun e per l’infrastructura da la tribuna. Tar in pretsch d’entrada da 5 dollars e 100 000 visitaders durant omadus dis faschev’ins quint cun in gudogn net tranter 250 000 e 300 000 dollars. Per maximar il gudogn han ins prolungà il festival per in di e calculà da qua davent cun 200 000 visitaders. Sco termin han ins fixà ils 15 fin il 17 d’avust 1969.

Planisaziun modifitgar

Ils 28 da favrer 1969 han ins fundà la firma Woodstock Ventures Inc., a la quala eran participads ils quatter protagonists cun mintgamai 25 %. Las localitads da la nova firma sa chattavan a New York a la 57avla via. Confurm a las abilitads ha Michael Lang surpiglià tut las lavurs ch’eran necessarias per la producziun sco engaschar ils artists, eriger la tribuna, l’indriz da tun e l’illuminaziun. Lang, ch’aveva realisà avant intgins mais il Miami Pop Festival e ch’aveva laschà enavos in desaster finanzial, ha engaschà per ses sustegn il schefcoordinatur Stanley Goldstein.[5] Kornfeld ha surpiglià la lavur da publicitad ed ha clamà ils profis da PR Jane Friedman, Danny Goldberg, Mike Forman e Bert Cohen en la Woodstock Ventures. Ils strategs da reclama da Kornfeld han procurà ch’i vegnia fatg reclama per il festival sur mintga emettur da radio ed en gasettas grondas e pitschnas, e quai betg be dapertut en ils Stadis Unids, mabain er en il Canada ed en l’Europa. Quai ha contribuì a moda essenziala a la gronda fulla da visitaders che dueva arrivar.[6][7] Roberts e Rosenman èn stads responsabels per la finanziaziun, l’administraziun, las assicuranzas, la producziun dals bigliets e dal program, la prevendita e la cassa da la saira. Per dumondas giuridicas da tut gener han ins tratg natiers divers advocats.

L’occurrenza dueva oriundamain avair lieu sin la Winston Farm, in territori da 300 hectaras situà en la citad pitschna Saugerties, radund 15 kilometers en l’ost da Woodstock. Ils abitants da la citadina han però fatg cun success opposiziun cunter l’invasiun da hippis ch’era da spetgar, ed uschia èn ils organisaturs stads confruntads cun la resposta negativa nunprevisa dal lieu d’organisaziun planisà. Betg meglier èsi ì cun il segund lieu ch’ils organisaturs avevan prendì en mira: Ils 2 da fanadur 1969 ha in’iniziativa da burgais relaschà ina lescha locala ch’ha impedì ch’il festival possia avair lieu sin l’areal industrial da la citadina Wallkill.[8][4]

Lieu d’occurrenza modifitgar

 
Max Yasgur’s farm (foto dal 1999)

Pir ils 15 da fanadur han ins chattà cun agid dad Elliot Teichberg il lieu d’occurrenza definitiv, e quai en la citad pitschna Bethel, situada en ils Catskill Mountains, radund 70 kilometers en il sid da Woodstock. Teichberg disponiva sco sulet en la vischnanca d’ina licenza per la realisaziun d’occurrenzas musicalas; quella aveva el, sco parsura da la chombra da commerzi locala, tschentà ora a sasez. El ha dà en locaziun a Lang e Kornfeld l’El Monaco Motel da ses geniturs ch’è vegnì transfurmà en il biro da producziun e d’occurrenza. Durant il festival ha il motel ultra da quai servì sco «staziun d’urgenza per nauschs trips da LSD». Il reschissur Ang Lee ha pli tard filmà l’istorgia da la participaziun da Teichberg sut il titel ‹Taking Woodstock›.

Tenor Teichberg ha el er gidà ad intermediar als organisaturs in vast territori da radund 240 hectaras, sin il qual il festival cun las massas da glieud ch’ins spetgava pudeva avair lieu. Teichberg ha preschentà a Michael Lang ed al schefcoordinatur Stanley Goldstein il pur da latg Max Yasgur, il qual disponiva da terren correspundent. Lang e Goldstein èn stads fascinads dals champs levamain spundivs ch’eran integrads en la cuntrada sco in amfiteater natiral e che sa purschevan uschia perfetgamain per in’occurrenza da musica al liber. Yasgur ha survegnì 50 000 dollars per il funs ch’el ha mess a disposiziun. Per eventualas pretensiuns d’indemnisaziun ha Yasgur pretendì supplementarmain dals organisaturs ina cauziun en l’autezza da 75 000 dollars.[9] Yasgur è pli tard vegnì confruntà cun pretensiuns d’indemnisaziun en l’autezza da 35 000 dollars.[10] Ils gastronoms locals ed il president da l’associaziun economica da Bethel han beneventà l’occurrenza cun mauns averts. 800 burgais han percunter suttascrit ina petiziun cunter la realisaziun dal festival e las massas ch’eran da spetgar. Quels han be pudì vegnir quietads cun schecs da vart da Joel Rosenman. In’ulteriura bandischada dal lieu d’occurrenza a basa d’in nov moviment da burgais avess muntà definitivamain la fin da l’occurrenza.[11]

En il decurs da las trais emnas restantas ha l’inschigner Chris Langhart ch’è vegnì engaschà sco directur tecnic stuì endrizzar cun agid da 400 mastergnants in’infrastructura da festival, inclusiv novas vias, lingias d’electricitad e da telefon, lingias d’aua e bigls sco er la tribuna cun las turs da glisch e d’autpledaders. Ultra da quai hai gì num d’elavurar in concept da traffic e da segirezza. Ils musicists han stuì vegnir gudagnads per il nov lieu d’occurrenza, quai ch’ha per part manà a contractivas posteriuras vaira stentusas e charas. Ed als possessurs da cartas d’entrada ed ulteriurs visitaders èsi stà da communitgar ch’il festival n’haja betg lieu a Wallkill, mabain a White Lake/Bethel, damai ch’ins aveva gia propagà sur lung temp il festival cun il lieu d’occurrenza Wallkill. Ultra da quai ha Artie Kornfeld plazzà en la scena da hippis en radund 250 gasettas inserats da reclama per il Festival for Peace and Music che vegnia uss ad avair lieu a White Lake/Bethel.

Da la vendita da bigliets al ‹free concert› modifitgar

In bigliet per l’entira durada dal festival custava en la prevendita 18 dollars. Per in bigliet dal di stueva vegnir pajà 7 dollars. En la prevendita èn ins gia vegnids da vender 186 000 bigliets, quai ch’ha manà ad entradas da 1,8 milliuns dollars. Al lieu duevan vegnir dumandads 8 dollars per di resp. 24 dollars per il bigliet da trais dis.[12] Gia duas emnas avant il cumenzament dal festival èn arrivads ils emprims visitaders al lieu d’occurrenza ed èn s’installads qua cun tendas e rulottas. Da quel temp n’era erigida nagina saiv e na vegnivan anc fatgas naginas controllas d’access. L’affluenza da visitaders è sinaquai creschida di per di. Dus dis avant il cumenzament dal festival eran gia 100 000 persunas al lieu e campavan sper la via d’access 17B; pervi da la mancanza da forzas da polizia era quella stuppada fin a la sortida dal highway 17 a Monticello, en ina distanza da 15 kilometers. Pauc pli tard eran tut las tschintg vias d’access bloccadas ed il traffic stagnava sur ina lunghezza da fin a 27 kilometers.

 
Bigliets per la vendita al lieu

Cun eriger las chasettas da cassa avev’ins spetgà fin la fin e la saiv ha stuì ceder en divers lieus a las massas; perquai è Chip Monck, l’illuminader principal che figurava er sco annunziader, sa preschentà la sonda en damaun sin la tribuna principala ed ha annunzià sut grond applaus «Da qua davent è il concert gratuit!». Sin la dumonda daco ch’ins saja sa decidì da far da Woodstock in concert gratuit ha Michael Lang respundì pli tard: «Quai n’è stà nagina decisiun. Nus avain acceptà ils fatgs. Igl ha adina num che nus hajan avert las portas da l’areal dal festival. Ma là n’eran naginas portas. Il venderdi en damaun sa chattavan gia 150 000 persunas al lieu, las chasettas da bigliets n’eran gnanc anc erigidas.» En vista a las chasettas da bigliets vidas ha il pussant manager Bill Graham smanatschà da betg laschar sunar sia band Grateful Dead, sch’i na vegnian betg pajadas ordavant las gaschas. Er The Who ha fatg la medema pretensiun. Per evitar ch’ils artists na sunian betg, ha il directur da banca local stuì vegnir clamà or da la fin d’emna per manar natiers cun helicopter schecs da banca attestads. Las gaschas totalas per tut las 32 bands muntavan a 155 000 dollars (quai che correspundess il 2018 a radund 1 milliun dollars).[13]

Finanzas e bilantschas modifitgar

L’organisaziun e realisaziun dal festival da Woodstock ha la finala custà 2,7 milliuns dollars, dals quals Rosenman e Roberts han finanzià la gronda part. Rosenman e Roberts han er organisà e finanzià il provediment, per gronda part gratuit, dals stgars 400 000 visitaders. Ultra da quai han ina part da las mangiativas e dal provediment medicinal sco er ils musicists stuì vegnir manads natiers cun helicopters, perquai che tut las vias d’access eran stuppadas. Finanzialmain è il festival l’emprim sa mussà sco nunsuccess. Tenor indicaziun dals organisaturs stevan els là suenter la fin dal festival cun in minus da 1,3 milliuns dollars. La banca ha tratg en consideraziun da relaschar envers la Woodstock Ventures ina decleranza d’insolvenza; quai avess muntà che blers musicists avessan pers lur gaschas ed ils furniturs la gronda part da lur pretensiuns. Per prevegnir a quai èn ils geniturs bainstants da John Roberts sa gidads cun in credit, il qual Robert e Roseman han stuì pajar enavos sur onns.

Survista dals custs[14]
Custs (1969) Posiziun
800 000 US-$ Custs da producziun (incl. las pajas da ca. 1000 lavurants)
600 000 US-$ expensas imprevisas per helicopters, provediment medicinal ed alimentaziun
500 000 US-$ custs ch’èn stads colliads cun la midada da Wallkill a Bethel
200 000 US-$ tun ed illuminaziun
200 000 US-$ reclama
155 000 US-$ gaschas
65 000 US-$ assicuranza da responsabladad
50 000 US-$ fittanza dal terren d’occurrenza a Max Yasgur
25 000 US-$ 25 procent restituziun per 4062 chartas d’entrada betg duvradas
18 000 US-$ lingias da telefon per il terren a Wallkill
18 000 US-$ lingias da telefon per il terren a Bethel
16 000 US-$ sgol da charter da la communa da hippis Hog Farm
10 000 US-$ pajament parzial pauschal a la sanestra radicala (yippis)
5 000 US-$ ulteriurs pajaments da fittanza

Pauc suenter la fin dal festival è il duo Lang/Kornfeld vegnì bittà sut squitsch da la famiglia Roberts or da la Woodstock Ventures, e quai cun in’indemnisaziun da mintgamai 31 750 dollars. Suenter che lur participaziuns eran vegnidas sbursadas, n’eran Lang/Kornfeld pia betg pli participads a las entradas da dretgs e licenzas.[15] Las tantiemas per il film da Woodstock, ch’ha gudagnà in Oscar e che vala sco in dals films documentars cun il pli grond success insumma, ha muntà per ils dus societaris restants Rosenman/Roberts be 10 %. Ils ulteriurs 90 % èn ids a Warner Bros., al producent Bob Maurice sco er al reschissur Michael Wadleigh. Per la commerzialisaziun dal soundtrack dal film han Rosenman/Roberts survegnì sulettamain 0,5 %, damai che Ahmet Ertegun, il mainafatschenta dad Atlantic Records, aveva segirà ordavant ils dretgs per 25 000 dollars.[16]

Anc il 1974 sa preschentava la situaziun finanziala uschia che la venditas dals bigliets e l’utilisaziun dals dretgs avevan manà en tut ad entradas da 3,3 milliuns, entant che las expensas totalas muntavan a 3,4 milliuns. Cun agid da las entradas da licenza or dal film e da divers albums han ils debits da la Woodstock Ventures alura definitivamain pudì vegnir liquidads fin il 1980.[12][2] Dapi lura gudognan Rosenman/Roberts e Michael Lang – ch’è puspè entrà en la firma a chaschun d’in concert da giubileum cun ina participaziun da minoritad – milliuns cun Woodstock (merchandising, dretgs da maletg e da tun). Il pli grond concessiunari d’artitgels per fans Live Nation Merchandise ha per exempel generà tscherts onns tranter 50 e 100 milliuns dollars be cun products da Woodstock.[17]

Decurs dal festival modifitgar

Venderdi modifitgar

 
Swami Satchidananda (pled d’avertura)
Venderdi, ils 15 d’avust 1969
Band/artist   Temp[18]   Gascha  (1969)[14][19]
Richie Havens 17:07–18:00 uras 6000 US-$
Swami Satchidananda 18:10–18:20 uras -
Sweetwater 18:30–19:10 uras 1250 US-$
Bert Sommer 19:20–20:15 uras 7500 US-$
Tim Hardin 21:20–21:45 uras 2000 US-$
Ravi Shankar 22:00–22:35 uras 4500 US-$
Melanie 22:50–23:20 uras 750 US-$
Arlo Guthrie 23:55–00:30 uras 5000 US-$
Joan Baez 00:55–02:00 uras 10 000 US-$

Tenor il plan da l’organisatur Michael Lang è l’emprim di dal festival stà sut l’ensaina da la musica da folk e country. A las 17:07 uras ha Richie Havens, in musicist da folk ch’era fin qua vaira nunenconuschent, avert il festival. El ha remplazzà Sweetwater che n’eran betg anc arrivads. Havens ha survegnì grond applaus ed ha sunà intgins ulteriurs tocs fin che ses repertori è stà a fin. La finala ha el improvisà ina versiun dal spiritual ‹Motherless Child›, al qual el ha agiuntà ina strofa cun repeter cuntinuadamain il clom «Freedom». Quest toc è daventà in hit internaziunal. Che Havens haja sunà trais uras, sco che quai vegn sugerì en il film, n’è però betg correct. El ha sunà indesch tocs en ca. 45 minutas.[20][21]

En il fratemp eran Sweetwater arrivads per helicopter ensemen cun Swami Satchidananda. Sweetwater eran stads da l’avis che Woodstock saja in ulteriur festival da grondezza mediocra ed èn stads stuts da las massas da glieud. Lur instruments eran gia vegnids endrizzads avant il concert da Havens, ma senza ch’igl avess gì lieu insacura in soundcheck. Suenter il pled d’avertura da Swami Satchidananda han els sunà lur set da 45 minutas, cun il qual els èn stads fitg malcuntents. Silsuenter hai cumenzà a plover e Bert Sommer ha dà ses concert ensemen cun ses ghitarrist da studio Ira Stone. Els han sunà diesch chanzuns, tranter quellas il toc ‹Jennifer›, deditgà a Jennifer Warnes, ed il cover da Simon and Garfunkel ‹America›. Enten far notg è sa preschentà Tim Hardin che viveva da quel temp a Woodstock e dal qual la carriera pareva gia dad ir vers la fin. El e sia band han sunà tocs sco ‹Misty Roses› ed ‹If I Were a Carpenter›. Tar quest ultim è la vusch da Hardin rutta pliras giadas, quai ch’è probablamain d’attribuir al consum da drogas.

Sinaquai è sa preschentà il giugader da sitar indic Ravi Shankar. Avant Woodstock aveva quel gia sunà a chaschun dal Monterey Pop Festival. Woodstock dueva però esser l’ultim concert dal mentor da George Harrison a chaschun da festivals da quest gener; el dischapprovava pli e pli fitg il consum da drogas avert dals hippis e lur tenuta envers l’India che s’exprimiva p.ex. en partis da camasutra cun hasch. Vers las 22:30 uras ha el stuì terminar ses concert pervi da la ferma plievgia.

Tenor il plan da John Morris avess gì da sunar silsuenter l’Incredible String Band. Quels han però refusà da sunar en la plievgia, uschia ch’ins ha spustà lur concert sin l’auter di. Enstagl è sa preschentada la chantadura da folk Melanie, ch’aveva da quel temp be 22 onns. Sco ch’ella ha ditg pli tard haja ella gì l’impressiun d’esser stada quel mument la suletta che n’era betg sut l’influenza da drogas. Ella enconuscheva bain tut ils auters artists or da las medias, ma n’era anc mai vegnida en contact per propi cun ils ‹gronds›. Betg be perquai saja ella stada fitg gnervusa durant ses concert. Melanie ha sunà sias duas chanzuns ‹Beautiful People› e ‹Birthday of the Sun›; durant sia preschentaziun muveva il public en il tact da la musica las chandailas ch’eran vegnidas repartidas enten far stgir. Quest mument ha ella pli tard retegnì en sia chanzun ‹Lay Down (Candles in the Rain)› ch’è avanzada l’onn proxim fin sin plaz quatter da la parada da hits americana.

Alura è sa preschentà l’artist Arlo Guthrie, il figl da Woody Guthrie, che derivava medemamain da la scena da folk. El ha sunà il toc da Bob Dylan ‹Walking Down the Line›, ‹Amazing Grace› e si’atgna chanzun ‹Coming into Los Angeles›, durant la quala el è vegnì interrut curt d’ina annunzia da Jerry García. Er Arlo Guthrie steva apparentamain sut influenza da drogas; sco ch’in aspectatur è sa regurdà pli tard haja ses concert er cumpiglià in monolog «davart insatge che tractava d’in farao». Ultra da quai ha Guthrie ditg cun ses statement «New York State Thruway is Closed, Man» ina da las pli famusas frasas dal festival.

Il headliner e punct culminant da l’emprima saira è stada Joan Baez. La chantadura ch’era il sisavel mais en speranza ha profità da la chaschun per raquintar da ses consort empraschunà David Harris e da preschentar la chanzun ‹Joe Hill›. Sinaquai ha ella mess davent la ghitarra ed ha chantà ‹Swing Low, Sweet Chariot›. Cura ch’ella ha finì ses concert cun ‹We Shall Overcome› ha cumenzà in urizi da chalur cun precipitaziuns da bundant 120 mm entaifer radund trais uras.

Sonda modifitgar

 
Visitaders dal festival
Sonda, ils 16 d’avust 1969
Band/artist   Temp[18]   Gascha (1969)[14]
Quill 12:15–12:45 uras 375 US-$
Country Joe McDonald 13:00–13:30 uras 2500 US-$
Santana 14:00–14:45 uras 2500 US-$
John Sebastian 15:30–15:55 uras 1000 US-$
Keef Hartley Band 16:45–17:30 uras 500 US-$
The Incredible String Band 18:00–18:30 uras 2250 US-$
Canned Heat 19:30–20:30 uras 6500 US-$
Mountain 21:00–22:00 uras 2000 US-$
Grateful Dead 22:30–00:05 uras 2250 US-$
Creedence Clearwater Revival 00:30–01:20 uras 10 000 US-$
Janis Joplin & The Kozmic Blues Band 02:00–03:00 uras 7500 US-$
Sly and the Family Stone 03:30–04:20 uras 7000 US-$
The Who 05:00–06:05 uras 11 200 US-$
Jefferson Airplane 08:00–09:40 uras 7500 US-$

Durant ils proxims dus dis dal festival è la musica da rock stada en il center. L’emprim concert la sonda, a partir da las 12:15 uras, ha dà la band relativamain nunenconuschenta Quill. Lur preschentaziun na cumpara betg en il film, damai ch’il vial dal tun n’era betg sincronisà cun ils maletgs. Il proxim ch’è sa preschentà, John Sebastian, n’era insumma betg vegnì engaschà per il festival, mabain aveva Wavy Gravy scuvert casualmain davos la tribuna. Sebastian, vestgì en la batica caracteristica dal temp dals hippis, ha ditg pli tard ch’el saja stà talmain sut l’influenza da drogas ch’el na saja betg stà bun da refusar l’invit da sa preschentar davant il public. Vegnind sin tribuna, accumpagnà be cun ina ghitarra acustica, ha el supplitgà il public: «Charezzai simplamain tut ils umans enturn enturn e cun turnar prendai cun vus in pau rument.» Sia curta preschentaziun cun ina sort rap, il qual ha – pervi da ses stadi psicadelic – bunamain prendì la furma d’ina parodia sin ina conversaziun tranter hippis, ha il public quità a moda entusiasmada. Emblidond tuttenina passaschas dal text, ha el chalà da sunar ghitarra e clamà en la gronda fulla: «Gidai mai!» Quai ha il public fatg ed uschia è el vegnì da terminar a moda correcta ses toc.[22]

Alura è suandà in concert spontan da Country Joe McDonald ch’era arrivà quel di sco aspectatur e che dueva pir sa preschentar l’auter di cun sia band Country Joe and the Fish. El è sa mussà vaira surstà da la massa da glieud. Suenter avair ditg als organisaturs ch’el n’haja nagina ghitarra, al han ins procurà ina Yamaha FG 150 ed al ha tramess cun quella sin tribuna. Durant las emprimas quatter chanzuns ha McDonald gì l’impressiun ch’il public na saja betg propi attent. Sinaquai ha el sbragì en il public: «Gimme an F». Sinaquai èn tuttas conversaziuns stulidas e la massa al ha clamà enavos «F». Suenter avair finì ils ulteriurs bustabs «U», «C» e «K» ha el dumandà pliras giadas «What’s that spell?» Sinaquai ha el sunà ses hit ‹I-Feel-Like-I’m-Fixin’-to-Die Rag› e terminà cun success sia preschentaziun.

Igl è suandada la Keef Hartley Band ch’era gist londervi da sa sviluppar vers il jazz-rock. Abstrahà da lur battarist Keef Hartley, ch’è sa preschentà sco adina en vestgadira d’Indian, èsi stà per la band britannica l’emprim concert en ils Stadis Unids. Damai che la band è d’udir ni en il film ni sin in dals albums, èsi reussì pir il 2004 a Keef Hartley da survegnir tras in fan ina registraziun dal concert. Santana, ch’èn sa preschentads sco proxims sin tribuna, avevan gist terminà da registrar lur emprim album ed eran anc vaira nunenconuschents. Lur toc ‹Soul Sacrifice› cun il solo da battaria da Michael Shrieve – cun 20 onns il pli giuven musicists da l’entir festival – vala sco in dals puncts culminants dal festival. Quai tant pli ch’ins ha collià en il film a moda reussida il cumenzament ritmic dal toc cun la massa che cloma en il chor «No Rain» e pitga sin da tuttas sorts objects. L’album Santana ch’è cumparì curt suenter il festival è avanzà, betg il davos pervi da lur concert fulminant a Woodstock, en ils top 5 da la parada dad albums dals Stadis Unids.

Alura è suandà il concert da l’Incredible String Band che dueva gia sa preschentar il venderdi, ma ch’aveva refusà da sunar en la plievgia pervi dals instruments amplifitgads a moda electrica. Suenter Santana spetgava il public ulteriura ‹musica dira›, ma ha enstagl stuì sa cuntentar cun psychedelic folk en la chalira dal suentermezdi. Uschia dueva quai esser il sulet concert ch’è ì a fin senza ch’il public dumondia d’anc sunar in toc. L’Incredible String Band na cumpara ni en il film ni sin l’album. Il manager da la band Joe Boyd è perquai stà da l’avis ch’ins haja manchentà ina chaschun cun spustar il concert dal venderdi sin la sonda.

Alura è sa preschentà in dals headliners dal di, la furmaziun da blues Canned Heat. Dus dis avant, sin la tribuna dal Fillmore West, avevi anc dà ina dispita tranter il ghitarrist ed il bassist da la band, uschia ch’els han stuì integrar en la band in nov ghitarrist, Harvey Mandel, per pudair cuntinuar la turnea. Damai ch’els n’avevan gnanc gì temp d’exercitar, ha il battarist e bandleader da pli tard, Adolfo ‹Fito› de la Parra, refusà a l’entschatta da vulair sa preschentar al festival, ha la finala però tuttina sa laschar persvader da dar il concert. La band è arrivada al lieu a medem temp sco ils roadies, als quals igl era reussì da sa manevrar en camiun cun l’entir equipament tras il caos. Per il tschancun tranter New York ed ils Catskills han els duvrà 13 uras (normalmain duas fin trais uras). La band ha sunà durant la rendida dal sulegl ed è vegnida celebrada dal public sco strusch in’autra durant il festival. Lur chanzun ‹Going Up the Country› ha cuntanschì gist quell’emna plaz 1 da la parada da hits americana ed è pli tard daventada l’imni inuffizial dal festival.

 
Janis Joplin

Silsuenter è sa preschentada Mountain, la band da Leslie West. Quella era gist vegnida fundada ed aveva pir sunà quatter giadas live. Igl è suandà il concert da Grateful Dead. Quel ha cumenzà cun ‹St. Stephen›, ma ha bainbaud stuì vegnir interrut da la band pervi da problems cun ils moniturs. Pervi da la plievgia durant il concert duai la band avair survegnì pliras electrisadas tras lur instruments. Jerry García è sa mussà malcuntent cun il concert ed er blers fans èn stads da l’avis che la band haja gia sunà meglier. Damai ch’ins n’ha betg resguardà Grateful Dead en il film e sin l’album, n’èsi a blers ditg betg stà enconuschent che la band saja insumma stada da la partida. Er il proxim concert dal co-headliner Creedence Clearwater Revival na cumpara ni en il film ni sin l’emprim album, damai che John Fogerty e la firma da plattas Fantasy han refusà quai. Fogerty era da l’avis che lur concert na saja betg stà bun avunda, plinavant era be ina pitschna part dal public insumma anc alert ed ultra da quai aveva la band da cumbatter cun problems tecnics.

Alura è suandada Janis Joplin. Er ses concert han blers valità sco betg uschè bun; l’engaschament da la band haja mancà ed uschia na saja Joplin betg stada abla da far resortir sco usità si’explosivitad. Ses concert n’è medemamain betg vegnì integrà en il film e l’album. En il fratemp è quel cumparì (en la retscha ‹The Woodstock Experience›, cf. las indicaziuns a la fin da quest artitgel) e pussibilitescha in maletg in pau pli differenzià. Durant ses concert ha Joplin fatg ina remartga davart il moviment da hippis ch’è suenter adina puspè vegnida citada: «Pli baud eran nus be paucs, oz datti massas e massas e massas da nus.»

Tard viaden la notg è suandà il concert da Sly and the Family Stone. Quel vegn considerà sco in dals puncts culminants dal festival e da l’entira carriera da Sly Stone, e quai cumbain ch’era quel ha gì lieu, sco blers auters, durant ch’i pluveva.

A las 5:00 uras da la damaun è sa preschentada la band britannica The Who. Il manager da quella ha l’emprim refusà da laschar sunar la band senza pajament anticipà. Pir cur che l’organisatur Mike Lang ha smanatschà da laschar derasar quai tras microfon ha el dà suenter. Lur concert ch’è vegnì enconuschent pli tard tras il film ha cuntegnì intgins tocs or da lur album dubel ‹Tommy› ch’era cumparì il zercladur. Durant che The Who sunavan èsi vegnì tar intginas scenas violentas. Il ghitarrist Pete Townshend ha stuschà in um da camera giu da la tribuna, perquai che quel era apparentamain vegnì memia datiers dal chantadur Roger Daltrey. Ultra da quai ha Townshend pitgà l’enconuschent activist da la sanestra radicala Abbie Hoffman cun la ghitarra, cura che quel vuleva far al microfon in’annunzia en connex cun l’arrestaziun da John Sinclair. Pli tard ha Townshend ditg ch’el saja atgnamain ì dal tuttafatg d’accord cun Hoffman areguard l’arrestaziun da Sinclair. Terminà il concert ha Townshend cun ses ritual usità da far ir en tocs sia ghitarra e da bittar quella en il public.[23]

I a fin è quest segund di, ch’è stà fitg lung pervi dals numerus temps da spetga chaschunads tras la plievgia, cun Jefferson Airplane. Els han cumenzà a sunar curt suenter ch’il sulegl era levà. La chantadura Grace Slick ha annunzià che la band vegnia a sunar in pau «Morning maniac music» («musica per ils nars da la damaun»). Tranter auter han els preschentà per l’emprima giada la chanzun ‹Volunteers› ch’è cumparida sis mais pli tard sin l’album da medem num.

Dumengia modifitgar

 
Joe Cocker
Dumengia, ils 17 d’avust 1969
Band/artist   Temp[18]   Gascha (1969)[14]
Joe Cocker and The Grease Band 14:00–15:25 uras 1375 US-$
Country Joe and the Fish 18:30–20:00 uras 2500 US-$
Ten Years After 20:15–21:15 uras 3250 US-$
The Band 22:00–22:50 uras 7500 US-$
Johnny Winter 00:00–01:05 uras 3750 US-$
Blood, Sweat & Tears 01:30–02:30 uras 15 000 US-$
Crosby, Stills, Nash & Young 03:00–04:00 uras 5000 US-$
Paul Butterfield Blues Band 06:00–06:45 uras 7500 US-$
Sha Na Na 07:30–08:00 uras 700 US-$
Jimi Hendrix + Gypsy Sun & Rainbows 09:00–11:10 uras 18 000 US-$

L’ultim di da Woodstock ha cumenzà cun il concert da Joe Cocker. Cun il cover dals Beatles ‹With a Little Help from My Friends›, ch’era gia cumparì l’onn avant sin platta, ha Cocker gì l’emprim grond success da sia carriera. Suenter quest concert hai dà in ferm urizi. Silsuenter è sa preschentà sin tribuna il farmer Max Yasgur, sin ils champs dal qual aveva lieu il festival. El ha engrazià als aspectaturs ch’els al gidian da cumprovar al mund insatge. Ils visitaders dal festival hajan mussà tenor el ch’i saja pussaivel ch’in mez milliun umans sa radunia a moda paschaivla, be per sa divertir e tadlar musica. Yasgur ha pretendì che quai saja la pli gronda fulla da glieud che saja insumma sa radunada insacura en in lieu.

Alura è suandada la preschentaziun da Country Joe and the Fish, ils quals eran vegnids engaschads l’ultim mument per remplazzar Jethro Tull. Er sche la band aveva gia sunà il 1967 al Monterey Pop Festival, ha Woodstock muntà la culminaziun da lur carriera. Danovamain han els sunà il ‹I-Feel-Like-I’m-Fixin’-to-Die Rag›. Vers las 20:15 è suandà in ulteriur punct culminant, numnadamain il concert da Ten Years After. Damai che la plievgia aveva midà l’umiditad da l’aria, ha la band stuì interrumper l’emprima chanzun ‹Good Morning Little School Girl› suenter ca. ina minuta per accordar da nov las ghitarras. Suenter il set regular è suandà sco supplement ‹I’m Going Home›, cun in sola da bunamain diesch minutas dal chantadur e ghitarrist Alvin Lee. Igl è quai stà il sulet toc da lur concert che la crew da film ha registrà. Quella aveva cumenzà a filmar cun trais cameras, da las qualas ina è stada ord funcziun durant la segunda mesadad dal toc. Per la versiun dal film cun trais maletgs han ins perquai per part fatg diever da la versiun reflectada da la camera dretga per serrar la fora.

Vers las 22:00 uras han sunà The Band. Lur concert davant las grondas massas da glieud a Woodstock e duas emnas pli tard a l’Isle of Wight Festival, nua ch’els han sunà ensemen cun Bob Dylan, als ha inspirà a la chanzun ‹Stage Fright› (‹avair la tremblitga›). Vers las 01:30 uras èn suandads Blood, Sweat & Tears che valevan sco in dals headliners. Tenor l’opiniun dal manager da la band n’avess lur concert betg duì cumparair en il film, damai ch’ils 7500 dollars che la band haja retschet saja stà memia pauc per conservar il concert per il futur. Als umens da camera èsi però reussì da filmar l’emprim toc, ‹More and More›, avant ch’ins als ha stgatschà da la tribuna.

 
Suenter in dals numerus uradis

Cumbain ch’il proxim concert da Johnny Winter è vegnì filmà, na cumpara quel betg en il film documentar. Ses manager era vegnì en conflict cun la crew da film, la quala ha la finala refusà d’integrar quel cun l’argumentaziun che quel saja stà «memia curius». Vers las 03:00 uras èn suandads Crosby, Stills and Nash. Lur concert, durant il qual er il nov commember da la band Neil Young è sa preschentà sin tribuna, è stà pir il segund en la nova cumposiziun. La band ha sunà dus sets. Cumenzà hani cun la suite dad otg minutas ‹Judy Blue Eyes› che tracta da la fin da la relaziun tranter Stephen Stills e Judy Collins. Ultra da quai han els sunà cun ‹4 + 20› in toc che dueva pir cumparair sin lur album dal 1970 ‹Déjà Vu›.

Alura è suandada la Butterfield Blues Band. Suenter ina pausa da studio era quella sa furmada da curt da nov. En la band da Paul Butterfield ha er sunà Buzzy Feiten, per il qual il concert da Woodstock è stà l’emprima preschentaziun professiunala insumma. Ina band ch’è pir vegnida enconuschenta ad ina vasta publicitad cun lur concert è stà Sha Na Na. Quella cumenzava gist a s’etablir en la scena da rock’n’roll americana ed è stada la suletta da tut ils interprets ch’han sunà al festival che n’aveva anc nagina contract da platta.

A las 09:00 uras – bain chapì glindesdi en damaun, cura ch’il festival dueva gia daditg esser a fin – è la finala sa preschentà Jimi Hendrix ch’era vegnì engaschà sco punct culminant da l’entir festival. Per il festival aveva Hendrix furmà ina nova band: Gypsy Sun & Rainbows cun Mitch Mitchell (battaria), ses vegl ami or da l’armada Billy Cox (bass), Larry Lee (ghitarra ritmica) e dus percussionists. Hendrix ha tranter auter sunà il titel ‹The Star-Spangled Banner›, si’interpretaziun da l’imni naziunal dals Stadis Unids sco appel a la pasch en vista a la Guerra dal Vietnam, en la quala el ha imità cun la ghitarra la ramur da rachetas e la mort dals schuldads e civilists. Cun ils tocs da Hendrix ‹Purple Haze›, ‹Villanova Junction› e ‹Hey Joe› è il festival ì a fin glindesdi a las 11:10 uras avant in dumber restant da radund 35 000 visitaders.[24]

Elecziun da las bands modifitgar

Responsabel per l’elecziun da las bands (line-up) è stà Michael Lang, e ses collavuratur ch’ha engaschà las bands (booker) è stà John Morris. Sco collavuratur da Bill Graham, ch’era da quel temp in dals pli impurtants managers da musica, era Morris sez avanzà ad in’impurtanta persuna en la scena da musica. John Morris ha attribuì a moda essenziala a la concepziun e realisaziun dal festival da Woodstock. Gia baud ha el fatg part dal comité d’organisaziun ed ha engaschà ils artists, ils quals el enconuscheva quasi tuts persunalmain, per lur concerts.

Perquai ch’i mancava als organisaturs reputaziun ed experientscha èsi schizunt stà grev per Morris da pudair engaschar las bands. Las agenturas dals artists ed ils managers da las bands na vulevan betg sa laschar en sin il risico da collavurar cun organisaturs talmain nunenconuschents. Quai ha segiramain furmà il motiv principal, daco che blers dals gronds stars da la cultura da rock e pop da quel temp – The Beatles, Bob Dylan, The Rolling Stones, Blind Faith, The Doors, sco er artists nairs sco James Brown u Aretha Franklin – n’èn betg stads preschents. Sper The Who, Janis Joplin e Jimi Hendrix n’èsi strusch reussì d’engaschar top acts. Per egualisar la sceptica dals managers ed agents ha Woodstock Ventures en la persuna da Michael Lang per part dublegià las gaschas.[25][26]

A la fin dals quints han pudì vegnir engaschadas per il festival 38 bands. Avant il festival hai dà intginas disditgas, per exempel da la Jeff Beck Group ch’era sa schliada curt avant. Ad intginas bands n’èsi betg reussì d’arrivar tras il chaos da traffic fin a Bethel. Ed Iron Butterfly sesevan en in hotel a New York e spetgavan ch’in helicopter als vegnia a prender, ma quel n’è mai arrivà. Sco che mussan ils emprims placats dal festival, duevan er sunar The Moody Blues; ma quels èn vegnids engaschads per l’occurrenza politica Socialist Rally a Paris ch’ha gì lieu a medem temp. Els han laschà decider ina munaida ed èn viagiads a Paris, quai ch’els han deplorà pli tard. Er a Joni Mitchell n’èsi betg reussì da sa participar sco planisà al festival. Sinaquai ha ella scrit a chasa davant la televisiun l’imni ‹Woodstock› che dueva vegnir in hit mundial, betg il davos er en las versiuns da Crosby, Stills, Nash & Young e da Matthews Southern Comfort, la band da Ian Matthews.

Tecnica modifitgar

Tribuna modifitgar

 
La zona da la tribuna en survista

La tribuna principala ha concepì Steve Cohen, e quai cumplettamain or da lain. Ins l’ha installà en direcziun ost-vest, uschia ch’ils musicists avevan la levada dal sulegl en il dies. La tribuna mesirava 20 meters × 15 meters × 5 meters e disponiva amez d’ina tribuna radunda ch’era montada sin rollas. Entant che la band che sunava gist occupava la part davant, dueva la part davos servir a montar e demontar ils instruments; en questa moda sa laschava la tribuna rotar suenter la fin d’in concert per 180 grads e las pausas duevan vegnir reducidas ad in minimum. Ma en la planisaziun han ins sutvalità il pais da l’entira tecnica da musica, uschia che las rollas èn rutas gia l’emprim di. Perquai èn ins returnà al sistem convenziunal cun pausas tranter mintga band. Davos la tribuna han ins endrizzà in sectur da backstage per ils musicists ed il team dals organisaturs. Per ils represchentants da las medias avev’ins erigì tranter la tribuna ed il public ina paraid da lain da trais meters autezza. Sur la tribuna ed ils tetgs dals ulteriurs edifizis avev’ins stendì grondas tailas da vela. La construcziun da la tribuna e l’installaziun da la tecnica d’illuminaziun ha surpiglià il designer da glisch e directur tecnic E.H. Beresford ‹Chip› Monck. Monck era gia stà responsabel per la tecnica da tribuna e d’illuminaziun dal Monterey Pop Festival e da la gronda part da las ulteriuras grondas occurrenzas da concert en ils Stadis Unids e disponiva d’in team versà.

Sper la gronda tribuna principala hai er dà ina tribuna pitschna resp. libra, l’Alternative Stage. Quella avevan endrizzà ils commembers da la Hog Farm ed ella steva a disposiziun a tgi che vuleva. Joan Baez ha sunà l’emprim durant 40 minutas sin la tribuna laterala avant che sa preschentar sin la tribuna principala.

Tecnica da tun e da glisch modifitgar

Da vart dretga e da vart sanestra da la tribuna principala sa chattavan mintgamai ina puntanada da metal d’in’autezza da 21 meters. Sin quella eran plazzads ils autpledaders principals sco er gronds reflecturs. Sur l’entir terren e fin sin las collinas avev’ins repartì en tut 16 zonas d’amplificaturs per pudair proveder er las parts allontanadas cun musica.

Il sistem da tun, ch’era vegnì concepì per 200 000 aspectaturs, han sviluppà, construì e manischà Bill Hanley e sia firma Hanley Sound. Hanley vala sco pionier e ‹bab› dal sound da festivals. Per Woodstock ha Hanley sviluppà e construì or da lain cruschà che vegniva duvrà per la construcziun da bastiment boxas d’autpledaders ch’eran 180 cm autas, 90 cm ladas e 100 cm profundas e che pasavan mintgina 500 kg. In autpledader consistiva mintgamai da duas boxas da bass ch’eran plazzadas sut in pèr corns ad auta frequenza d’atgna construcziun. En ina distanza da ca. 20 meters da la tribuna principala sa chattava amez ils aspectaturs ina plattafurma cun tecnica da tun e pult da maschadar.[27]

Davos la tribuna, sin in camiun, sa chattavan ils apparats da registraziun. A disposiziun stevan dus magnetofons ad otg vials che cumplettavan in l’auter e che garantivan uschia ina registraziun da tun nuninterrutta er cura ch’i vegniva midà en in lieu il spol dal bindel magnetic. Da midar il spol era necessari mintga 20 fin 25 minutas, damai ch’in bindel pudeva registrar maximalmain 30 minutas da musica. In vial serviva a sincronisar il tun da las cameras per il film, in segund a registrar l’applaus dal public; uschia èn restads al tecnicist dal tun Eddie Kramer ed a ses assistents sulettamain sis vials da tun per registrar la musica. Tar artists che sa preschentavan persuls cun ghitarra acustica stevan pia a disposiziun vials separats per registrar la vusch e l’instrument. Er tar Jimi Hendrix èsi per exempel stà pussaivel da duvrar in vial per la battaria, in per la percussiun, in per la vusch, in per la ghitarra ed in per il bass. Ma tar bands cun dapli che sis funtaunas da tun eri necessari d’unir plirs instruments sin in vial.

Durant ils concerts han ins per part fatg diever d’in nov sistem da microfons ch’era vegnì sviluppà dals tecnicists da la band Grateful Dead per lur wall of sound: in chantadur survegniva montà sin in pe dus microfons ch’eran colliads in cun l’auter e che servivan a supprimer l’accuplament reactiv en cas d’ina gronda intensitad dal tun. Ma quest proceder reduciva er in pau la qualitad dal tun, uschia ch’ins n’al ha betg applitgà tar tut ils artists. Pli tard han ins insumma desistì da questa tecnica.

Electricitad modifitgar

Per l’entir provediment d’electricitad è stà responsabel la Pantel Electric Company da South Fallsburg ch’aveva pudì sa segirar quest’incumbensa duas emnas avant il festival. Tar las lavurs ch’ins era anc londervi da terminar cun tutta forza cura ch’il festival ha cumenzà han tutgà la colliaziun dals 40 stans d’alimentaziun, ina sort kino al liber, bischlas exteriuras per il sectur da camping sco er l’illuminaziun da las vias sin l’entir terren. Il schef da la firma era s’installà cun sia rulotta directamain sper la tribuna, per endrizzar là sia centrala da commando. Ins ha lavurà en dus servetschs da mintgamai 25 umens. Adina puspè hai dà stretgas tar il provediment da material, il qual stueva savens vegnir manà natiers directamain da New York City.[28]

Provediment modifitgar

 
Via d’access bloccada

Sin tut ils secturs dal provediment han ils organisaturs gì da batter cun difficultads. Suenter ils uradis era la situaziun al lieu per part catastrofala, uschia ch’il guvernatur dal stadi da New York, Nelson Rockefeller, ha tschertgà la dumengia en damaun il contact cun l’organisatur Michael Lang. Rockefeller planisava da trametter al festival ina divisiun militara da 10 000 umens. Lang è bain vegnì da prender or dal chau quai al politicher, ma n’ha betg pudì evitar ch’il circul Sullivan County proclameschia il stadi d’urgenza. A la fin ha l’US Army stuì vegnir nà da la Stewart Air Force Base vischinanta cun provediment e medis d’urgenza e sgular cun pazients en ils ospitals vischinants.[29]

Alimentaziun modifitgar

Oriundamain era l’interpresa da catering Food for Love responsabla sco suletta per distribuir mangiativas; igl era previs che quai succedia en colliaziun cun la vendita resp. controlla da las cartas d’entrada. Ma la finala n’era blera glieud betg en possess da bigliets, las vias per furniziuns supplementaras eran stuppadas ed ils collavuraturs da la firma han, tuttavia confurm al spiert dal festival, er cumenzà a reparter mangiativas a persunas senza bigliet. Be l’emprim di èn vegnids consumads 500 000 hamburgers e hot dogs. E la sonda en damaun eran las reservas da Food for Love consumadas dal tuttafatg. La populaziun da Bethel e da las vischnancas vischinantas è sa gidada cun vender lur products agrars al public – per part per pretschs orrents e per part cun reparter fitg bunmartgà grondas quantitads da schuppa e da sandwichs. Medemamain ha la communa da hippis Hog Farm cun lur manader Wavy Gravy endrizzà cuschinas libras ch’han producì grondas quantitads da mangiativas e repartì quellas a la glieud.

Provediment medicinal modifitgar

Ils abitants da la Hog Farm han er provedì il grond dumber d’unfrendas da drogas e sustegnì en lur ulteriura lavur ils radund 50 medis ch’èn vegnids transportads natiers posteriuramain cun helicopters. Tut en tut èn stadas necessarias 5162 mesiras medicinalas, da quai 797 en connex cun il consum da drogas; durant l’entir festival è vegnì vendì e consumà avertamain mescalin e LSD. Daspera han ils medis stuì s’occupar da tagls pervi da las bleras buttiglias da vaider che giaschevan enturn e s’occupar d’arsentadas dal sulegl e da culps da chalur. In giuven um che giascheva en ses satg da durmir è mort perquai ch’el è vegnì survesì d’in tractor.[30]

Indrizs sanitars modifitgar

Las 600 cabinas da tualetta ch’ins aveva endrizzà èn bainspert stadas fullanadas e derasavan in tuffien murdent. Per las pudair duvrar stuevan ils visitaders savens star en colonna pliras uras, uschia che blers han cumenzà a far lur basegns en las chaglias u simplamain sin las pradas. Bainbaud ha la glieud cumenzà a montar sezs tavlas che mussavan nua ch’igl era scumandà d’urinar per betg tschufragnar l’aua da baiver.

Recepziun modifitgar

Las reportaschas globalas davart Woodstock e surtut il film documentar ch’è vegnì mussà en tut il mund han midà andetgamain l’image e la recepziun da la musica da rock e da ses protagonists e catapultà quels da la subcultura en la cultura da pop.

En la retrospectiva vegn il festival – sper sia valur artistica e muntada per l’istorgia sociala ch’è incontestada – però savens er recepì a moda critica areguard la furmaziun da mitus e legendas. Er en quest connex vegn attribuida ina muntada tut speziala al film documentar ch’è vegnì premià il 1971 cun in Oscar. Il criticher da film Roger Ebert scriva: «Igl è stà l’emprim film ch’ha dà ad in’entira generaziun ina vusch – e ch’ha fatg daventar Woodstock ina part dal mitus american.»

En il medem tun critic remartga il renumà schurnalist Alan Posener areguard Woodstock ch’il festival haja manifestà la cuntradicziuns da l’ideologia da hippi. Cun John Roberts e Joel Rosenman haja Lang chattà dus giuvens investiders ch’eran ids en il Wall Street Journal, «questa bastiun dal chapitalissem e dal conservatissem», a la tschertga d’ina pussaivladad d’investir. Ed el concluda perquai che la muntada legendara che Woodstock haja cuntanschì entaifer il moviment dals hippis saja la finala naschida «or dal spiert dal profit».[31] En il medem senn manegia l’autur Frank Schäfer che Woodstock saja stà il punct culminant ed a medem temp la finiziun dal moviment da hippie; dal temp da Woodstock haja l’engaschament politic da quel cumenzà a sa perder pli e pli en l’escapissem ed il consum da drogas.

Commemoraziuns modifitgar

 
Monument commemorativ

Il 1979, a chaschun dal 10avel anniversari, ha gì lieu en il Madison Square Garden a New York City in concert al qual èn tranter auter sa participads Richie Havens, Taj Mahal, Country Joe and the Fish, Canned Heat, Jeff ‹Skunk› Baxter ed Elliott Randall (omadus anteriurs commembers da la band Steely Dan). Quest concert è er cumparì sin video sut il titel ‹The Celebration Continues – Woodstock ’79›.

Il 1994, per il 25avel giubileum, ha gì lieu a Saugerties, New York, il concert Woodstock II davant radund 350 000 aspectaturs. Sper bands pli novas sco Red Hot Chili Peppers, Green Day u Nine Inch Nails èn er stads da la partida Peter Gabriel e Bob Dylan e divers interprets ch’han gia sunà il 1969, sco Joe Cocker, The Band e Santana. Il 1999 è suandà il festival Woodstock III, durant il qual igl ha però er dà confruntaziuns violentas.

A Bethel sez regorda dapi il 1984 in monument al festival e ses participants. Il 2008 han ins installà al lieu il Bethel Woods Center for the Arts che porscha vastas exposiziuns en connex cun il festival.[32] Ed il 2017 è il terren da 15 hectaras vegnì declerà sco monument cultural.

Publicaziuns modifitgar

Film modifitgar

  • Woodstock (1970), film documentar, 186 min.
  • Woodstock – The Lost Performances (1990), film documentar, 69 min.
  • Woodstock – The Directors Cut (1994), film documentar, 225 min.
  • Taking Woodstock (2009), film dramatic, 110 min.

Tun modifitgar

  • Woodstock: Music from the Original Soundtrack and More (1970, Cotillion)
  • Woodstock 2 (1978, Cotillion)
  • Woodstock Diary (1994, Atlantic Records)
  • Woodstock: Three Days of Peace and Music (1994, Atlantic Records)
  • Woodstock 40 (2009, Rhino Records)
  • Ravi Shankar – At the Woodstock Festival (1972, World Pacific Records)
  • Jimi Hendrix – Live at Woodstock (1999, MCA)
  • Santana – The Woodstock Experience (2009, Sony BMG)
  • Janis Joplin – The Woodstock Experience (2009, Sony BMG)
  • Johnny Winter – The Woodstock Experience (2009, Sony BMG)
  • Jefferson Airplane – The Woodstock Experience (2009, Sony BMG)
  • Sly & The Family Stone – The Woodstock Experience (2009, Sony BMG)
  • Joe Cocker – Live at Woodstock (2009, A&M Records)

Annotaziuns modifitgar

  1. Joel Makower: Woodstock: The Oral History. State University of New York Press, Albany, 2009, p. 25.
  2. 2,0 2,1 Peter Tschmuck: 40 Jahre Woodstock – Wirtschaftsdebakel und Mythos, Österreichische Gesellschaft für Musikwirtschaftsforschung, avust 2009.
  3. 3,0 3,1 Ben Sisario: John P. Roberts, 56, a Producer Of Woodstock and Its Revivals, New York Times, 2 da november 2001.
  4. 4,0 4,1 James E. Perone: Woodstock: An Encyclopedia of the Music and Art Fair, Greenwood Pub Group Inc., New York, p. 23.
  5. Michael Riedel: Back to Woodstock, New York Post, 9 d’avust 2009.
  6. Sabine Nikolay: Woodstock: Mythos und historische Fakten, Österreichische Gesellschaft für Musikwirtschaftsforschung, 29 da settember 2009.
  7. Pagina d’internet dad Artie Kornfeld.
  8. Jennifer Rosenberg: The Woodstock Festival of 1969, about.com, 30 d’october 2015.
  9. Michael Lang: The Road to Woodstock. Ecco/Harper Collins Publishers, New York, 2009.
  10. Marc Pitzke: Hippie-Sause 1969. Der Mann, der Woodstock möglich machte, Spiegel Online, 14 d’avust 2008.
  11. Sylvia Kekulé: Die Woodstock-Story, Allitera Verlag, Minca, 2009, p. 194.
  12. 12,0 12,1 Joel Rosenman, John Roberts, Robert Pilpel: Making Woodstock: Ein legendäres Festival und seine Geschichte (erzählt von denen, die es bezahlt haben), orange-press, Freiburg, 2009 (reediziun).
  13. Sabine Nikolay: Woodstock: Mythos und historische Fakten, Österreichische Gesellschaft für Musikwirtschaftsforschung, 29 da settember 2009.
  14. 14,0 14,1 14,2 14,3 Tenor Michael Evans, Paul Kingsbury: Woodstock: Three Days That Rocked the World. Sterling Publishing, New York, 2009, p. 250/251.
  15. Michael Lang: The Road To Woodstock. From The Man Behind The Legendary Festival, Ecco/HarperCollins, New York, 2009, p. 255.
  16. Michael Evans, Paul Kingsbury: Woodstock: Three Days That Rocked the World. Sterling Publishing, New York, 2009, p. 250.
  17. Ray Waddell: 40 years later, Woodstock a thriving business, Reuters, 15 d’avust 2009.
  18. 18,0 18,1 18,2 Woodstock Line-up.
  19. Kai Wichelmann: Woodstock 1969: Das verdienten die Musiker – Hendrix mit nur 18 000 Dollar vorne, Rolling Stone Magazin, 9 da mars 2015.
  20. Die Legende vom ewigen Woodstock, Die Welt, 23 d’avrigl 2013.
  21. Time Schedule.
  22. Jörg Gülden: Woodstock: Wunder oder Waterloo?, p. 144.
  23. The Music Festival Home Page: The Festival. Day Two.
  24. Karen Burland, Stephanie Pitts: Coughing and Clapping: Investigating Audience Experience]. Routledge, New York, 2016, p. 152.
  25. Alan Posener: Woodstock war ein großer Medienschwindel, Die Welt, 15 d’avust 2009.
  26. Sabine Nikolay: Woodstock: Mythos und historische Fakten, Österreichische Gesellschaft für Musikwirtschaftsforschung, 29 da settember 2009.
  27. Altec & JBL gear at Woodstock (1969) – Bill Hanley sound, Lansing Heritage, 2012.
  28. Challenging Jobs: Woodstock Music & Art Fair in: Electric contractor, avust 1976, p. 29–31.
  29. Michael Evans, Paul Kingsbury: Woodstock: Three Days That Rocked the World. Sterling Publishing, New York, 2009, p. 225.
  30. Spencer Bright: Forty far-out facts you never knew about Woodstock, en: Daily Mail, 8 d’avust 2009.
  31. Alan Posener: Woodstock war ein großer Medienschwindel, Die Welt, 15 d’avust 2009.
  32. Bethel Woods Center for the Arts.

Litteratura modifitgar

  • Joel Rosenman, John Roberts, Robert Pilpel: Making Woodstock – Ein legendäres Festival und seine Geschichte (erzählt von denen, die es bezahlt haben) orange-press, Freiburg 2009, ISBN 978-3-936086-42-3.
  • Michael Lang: The Road to Woodstock. Ecco/Harper Collins Publishers, New York, 2009, ISBN 978-0-06157-655-3.
  • Mike Evans, Paul Kingsbury (ed.): Woodstock – Die Chronik. Collection Rolf Heyne, Minca, 2009, ISBN 978-3-89910-419-6.
  • Elliot Tiber, Tom Monte: Taking Woodstock. Befreiung, Aufruhr und ein Festival. Edel, Hamburg, 2009, ISBN 978-3-941376-02-1.
  • Frank Schäfer: Woodstock ’69 – Die Legende. Residenz Verlag, St.Pölten-Salzburg 2009, ISBN 978-3-7017-3138-1.
  • Jörg Gülden: Woodstock – Wunder oder Waterloo? Eine Abrechnung von Jörg Gülden. Hannibal-Verlag, Höfen 2009, ISBN 978-3-85445-299-7.
  • Elliott Landy: Woodstock Dream. Teneues Buchverlag, Kempen 2000, ISBN 3-8238-5452-6.
  • Jan Feddersen: Woodstock. Ein Festival überlebt seine Jünger. Ullstein, Berlin 1999, ISBN 3-548-35834-9.
  • Wolfgang Tilgner: Open Air. Monterey – Woodstock – Altamont. Lied der Zeit Musikverlag, Berlin 1988, ISBN 3-7332-0038-1.
  • Elliott Landy: Woodstock Vision. Rowohlt, Reinbek 1984, ISBN 3-498-03829-X.

Colliaziuns modifitgar

  Commons: Woodstock – Collecziun da maletgs, videos e datotecas d'audio